„Pieprzyć to, chcę spróbować.” Dla Ralpha Fiennesa pokusa stanięcia po drugiej stronie kamery była silniejsza od nurtujących aktora wątpliwości. I chociaż osiem tygodni na planie reżyserskiego debiutu – „Koriolana” (premiera 8 czerwca) okupił przewlekłym zapaleniem płuc, dziś wie, że było warto. Swoim uporem dał światu najnowocześniejszą w historii, ociekająca testosteronem ekranizację dzieła Szekspira, która w serwisie rottentomatoes.com ma aż 93% pozytywnych recenzji.
Plan Finnesa był prosty: „Stworzyć coś surowego i współczesnego. Opowiedzieć wszystko językiem, który sprawi, że widz w kinie poczuje się wbity w fotel.” W realizacji zamierzonego celu miała dopomóc doborowa obsada, efekty specjalne rodem z „Hurt Locker. W pułapce wojny” oraz dbający o realizm produkcji konsultanci z serbskiego oddziału antyterrorystycznym SAJ.
To właśnie elita bałkańskich antyterrorystów pomogła w stworzeniu porywających scen walk ulicznych, które są ozdobą filmu. Pod okiem żołnierzy sił specjalnych Ralph Fiennes i partnerujący mu Gerard Butler ćwiczyli zachowanie na polu walki, posługiwanie się bronią i reguły taktycznego myślenia. Członkowie SAJ zagrali większość występujących w „Koriolanie” żołnierzy. Ponadto w filmie wykorzystano autentyczne samochody, czołgi i broń.
Widoczny na ekranie efekt nie obyłby się jednak bez specjalistów z hollywoodzkiej fabryki snów. A te są zasługą nominowanego do Oscara Barry’ego Ackroyda („Hurt Locker. W pułapce wojny”). Dowodzona przez niego ekipa operatorów zdecydowała się zarejestrować większość batalistycznych sekwencji za pomocą niewielkich ręcznych kamer, by jak najintensywniej oddać panujące na polu bitwy brutalność, zniszczenie i chaos, pokazując je z żołnierskiego punktu widzenia. Większość tego materiału realizowano w położonym tuż obok Belgradu Pancevie, którego mieszkańcy przez tydzień mogli podziwiać na swoich ulicach żołnierzy, partyzantów, wyrzutnie rakiet, pojazdy pancerne, płonące samochody i wojenną pożogę wraz z kulminacyjną sceną eksplozji autobusu.
źródło: materiały prasowe
